Yoldan
Mart 2012'den beri bir şehirlerarası otobüste başlayıp, bazen bir kasaba kahvesinde, bazen bir kayalık üzerinde, bazen bir deniz kıyısında ama hep yoldayken aklıma düşenlerdir bu notlar. Tutarsızlıklar görürseniz, edebi kurallarla değil tamamen tutkuyla yazılmalarındandır. Zaten tutkunun ya da yolun bir iddiası da yoktur. Yola çıktığında, bazen karanlık içinden çıkmak ister. Yola koyulmak başlı başına bir koşturmaca iken, ruhun aynı hızda seni takip etmek ister. Gittiğin yere senden önce varmak, orada yaşayacağın hayat parçası için önceden senin adına hazırlanmak ister. Zaman kendi içinde bir bilinmezlik içerir. Yolcu bu içeriğin kıvrımlarında oynayan, dar sokaklarda adım atmaya çalışan kişidir. Böyle başlar bütün hikaye, yolcunun kendisi hikaye arar zaten. İçinden kurtulmak istediği bir karanlık ve varmak istediği temiz bir beyaz olmadan yolcu nasıl varabilir gideceği denize? Bütün seslerin içinden çıkardığı tek anlam bu denizin ortasında kurduğu beyaz duvarlı, yakın zamanda pe